شعر عاشورایی| باز اگر بسته شود راه حرم، می میرم!

حماسه کربلا هم در زبان شعری شاعران تأثیر نهاده و ادبیات رثایی و سوگ سروده های مذهبی را غنا و اعتلایی ویژه بخشیده است.

«اصغر عظیمی مهر» یکی از شعرای کرمانشاهی، - خبرگزاری فارس-کرمانشاه- قالب تأثیرگذار و نافذ شعر و مرثیه، میان دل ها و عاطفه ها از یک سو و حادثه عاشورا و شخصیت های کربلا از سوی دیگر پیوند زده و احساس های شیفتگان را به این ماجرای خونین و حماسی وصل کرده است.

ماه محرم به لحاظ تاثیر و نقشی که در دگرگون ساختن افکار و دیدگاه دارد، قابل تمجید و ستایش است و  این ماه ضمن پشت سر نهادن مرزهای قرون و اعصار در هر زمانی با آیین و آدابی خاص پاس داشته و پیام حماسه حسینی را عاشقانه به دوش کشیده و موج حرارت و شور عاشورا را بر دل ها گذاشته است.

در همین خصوص اصغر عظیمی مهر یکی از شعرای کرمانشاهی، قطعه شعری در این حال و هوا سروده است که در ادامه می آید.

من اگر وا نشود راه حرم، می میرم! مرغ بی دانه ام، از غصه و غم می میرم! نفس من به نفس های شماها بند است! من بدون نفسِ اهل کَرَم می میرم! در صف سینه زنانِ تو اگر نام مرا- ننویسند و بگیرند قلم، می میرم! با دم سینه زنی راه نفس باز شود! بی دم سینه زنی در همه دم، می میرم! هرکسی را که بگیرید به عشقی زنده ست! من که بی بیرق و فانوس و عَلَم می میرم! جاده های حرم ای کاش بدانند،